Bee on China
Strona www stworzona w kreatorze WebWave.
Handel zagraniczny z partnerem chińskim jest często bardziej ryzykowny niż handel krajowy. Wynika to między innymi z różnic w prawie poszczególnych państw czy z mniejszego zaufania do kontrahenta z Chin. Przeczytaj, jak najkorzystniej ułożyć swoje relacje z chińskim kontrahentem.
Umowa z partnerem chińskim, jak każda umowa handlowa, powinna przede wszystkim wyrażać zgodną wolę obu stron co do sprzedaży towarów.
Umowa może mieć nawet formę ustną, ale warto ograniczyć ryzyko niewykonania ustaleń i zawrzeć ją na piśmie. Dla bezpieczeństwa obrotu, oszczędności kosztów i czasu umowa powinna mieć postać jednego dokumentu lub stanowić komplet dwóch dokumentów: ofertę i jej bezwarunkową akceptację albo zamówienie i jego bezwarunkowe przyjęcie.
Pamiętaj! Brak formy pisemnej nie oznacza, że umowa jest nieważna. Jednak poważnie utrudnia prowadzenie ewentualnego sporu i dochodzenia roszczeń, gdyby twój partner częściowo lub całkowicie nie dotrzymał zobowiązań.
Niezwykle istotną sprawą jest wybór prawa właściwego dla umowy. To nie tylko kwestia tego, w którym kraju będzie się toczyć ewentualne postepowanie sądowe w razie sporu. Różne sprawy dotyczące kontraktów handlowych są bowiem regulowane przez międzynarodowe konwencje, a także – w ramach Unii Europejskiej – przez wspólnotowe rozporządzenia. Te akty prawne definiują na przykład obowiązki sprzedającego i kupującego, zasady zapłaty umówionej ceny czy odszkodowań za niewykonanie umowy.
Podstawowym źródłem prawa regulującego obowiązki stron międzynarodowych umów handlowych jest Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów (Convention on Contracts for the International Sale of Goods – CISG), czyli Konwencja wiedeńska.
Konwencję CISG przyjęło ponad 90 krajów. Lista sygnatariuszy znajduje się na stronie Komisji ONZ ds. międzynarodowego prawa handlowego.
W Konwencji wiedeńskiej można odnaleźć wiele szczegółowych reguł, które będą obowiązywały, jeśli strony nie ustalą ich w umowie.
Konwencja CISG jest ważna, gdy:
Oznacza to, że:
obowiązują przepisy Konwencji, nawet jeśli w zapisach umowy nie zawarliście jakichś istotnych kwestii.
Podobnie będzie w przypadku rozporządzeń wspólnotowych – będą obowiązywały w kontraktach przedsiębiorców z Unii Europejskiej, jeśli strony umowy tak zdecydują.
Stosowanie Konwencji nie jest przymusowe – strony umowy handlowej mogą odrzucić postanowienia Konwencji wiedeńskiej do całości lub części kwestii regulowanych tą umową.