Bee on China

Strona www stworzona w kreatorze WebWave.

Handel zagraniczny z partnerem chińskim jest często bardziej ryzykowny niż handel krajowy. Wynika to między innymi z różnic w prawie poszczególnych państw czy z mniejszego zaufania do kontrahenta z Chin. Przeczytaj, jak najkorzystniej ułożyć swoje relacje z chińskim kontrahentem.

• Co powinna zawierać umowa z partnerem chińskim
• Międzynarodowe warunki sprzedaży Incoterms
• Arbitraż w razie sporu z chińskim kontrahentem
• Zabezpieczenie transakcji w handlu z partnerem chińskim

Co powinna zawierać umowa z partnerem chińskim 

Umowa z partnerem chińskim, jak każda umowa handlowa, powinna przede wszystkim wyrażać zgodną wolę obu stron co do sprzedaży towarów.

Umowa może mieć nawet formę ustną, ale warto ograniczyć ryzyko niewykonania ustaleń i zawrzeć ją na piśmie. Dla bezpieczeństwa obrotu, oszczędności kosztów i czasu umowa powinna mieć postać jednego dokumentu lub stanowić komplet dwóch dokumentów: ofertę i jej bezwarunkową akceptację albo zamówienie i jego bezwarunkowe przyjęcie.

Pamiętaj! Brak formy pisemnej nie oznacza, że umowa jest nieważna. Jednak poważnie utrudnia prowadzenie ewentualnego sporu i dochodzenia roszczeń, gdyby twój partner częściowo lub całkowicie nie dotrzymał zobowiązań.

Wybór prawa właściwego dla umowy

Niezwykle istotną sprawą jest wybór prawa właściwego dla umowy. To nie tylko kwestia tego, w którym kraju będzie się toczyć ewentualne postepowanie sądowe w razie sporu. Różne sprawy dotyczące kontraktów handlowych są bowiem regulowane przez międzynarodowe konwencje, a także – w ramach Unii Europejskiej – przez wspólnotowe rozporządzenia. Te akty prawne definiują na przykład obowiązki sprzedającego i kupującego, zasady zapłaty umówionej ceny czy odszkodowań za niewykonanie umowy.

Podstawowym źródłem prawa regulującego obowiązki stron międzynarodowych umów handlowych jest Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów (Convention on Contracts for the International Sale of Goods – CISG), czyli Konwencja wiedeńska.

Konwencję CISG przyjęło ponad 90 krajów. Lista sygnatariuszy znajduje się na stronie Komisji ONZ ds. międzynarodowego prawa handlowego.

W Konwencji wiedeńskiej można odnaleźć wiele szczegółowych reguł, które będą obowiązywały, jeśli strony nie ustalą ich w umowie.

Konwencja CISG jest ważna, gdy:

• strony umowy mają swoje siedziby w państwach, które ją przyjęły
• dla umowy właściwe jest prawo państwa siedziby jednej ze stron, w którym stosuje się konwencję
• umowa jest zawierana z partnerem zagranicznym, jeśli strony wybrały prawo kraju, który tę konwencję przyjął, i jeśli wyraźnie nie odrzuciły zastosowania tej Konwencji.

Oznacza to, że:

• jeśli twój partner handlowy jest z państwa, które przyjęło Konwencję, lub
• jeśli wprost wybraliście przepisy państwa, które przyjęło Konwencję, jako właściwe dla swojej umowy,

obowiązują przepisy Konwencji, nawet jeśli w zapisach umowy nie zawarliście jakichś istotnych kwestii.

Podobnie będzie w przypadku rozporządzeń wspólnotowych – będą obowiązywały w kontraktach przedsiębiorców z Unii Europejskiej, jeśli strony umowy tak zdecydują.

Stosowanie Konwencji nie jest przymusowe – strony umowy handlowej mogą odrzucić postanowienia Konwencji wiedeńskiej do całości lub części kwestii regulowanych tą umową.